środa, 29 stycznia 2020

477. Krzysztof Daukszewicz

Witam,
Dziś na blogu autograf polskiego satyryka, poety i piosenkarza Krzysztofa Daukszewicza.




Krzysztof Antoni Daukszewicz (ur. 30 października 1947 w Wichrowie) – polski satyryk, felietonista, tekściarz, poeta, piosenkarz, gitarzysta i kompozytor. Studiował w Olsztynie w WSP. Działalność estradową rozpoczął w 1975. Pełnił wtedy funkcję dyrektora Miejskiego Domu Kultury w Szczytnie oraz współtworzył kabaret Gwuść. W 1976 otrzymał drugą nagrodę na I Biesiadzie Humoru i Satyry w Lidzbarku Warmińskim za swój autorski program Dookoła Wojtek. W 1977 otrzymał nagrodę Złote Rogi Kozicy na przeglądzie kabaretów w Zakopanem. W latach 1979–1984 był kierownikiem literackim Teatru na Targówku, w którym wystawiono dwa jego programy: satyryczny Dziury na drodze oraz musical dla dzieci Dzieci taty Zeusa. W latach 1983–1986 współtworzył z Januszem Gajosem kabaret Hotel Nitz. W 1986 otrzymał III nagrodę na Międzynarodowym Konkursie na sztukę teatralną za antywojenną farsę Cycek. Od 1986 do 1990 występował w kabarecie Pod Egidą. Występuje z własnymi programami satyrycznymi, realizował programy w telewizji. Jest autorem kilkunastu książek. Ma swoją rubrykę w tygodniku „Przegląd”. [źródło: wikipedia]




Do następnej notki !!!






niedziela, 26 stycznia 2020

476. Henryk Talar

Witam,
Dziś na blogu autograf polskiego aktora Henryka Talara.




Henryk Józef Talar (ur. 25 czerwca 1945 w Kozach) – polski aktor teatralny, filmowy i dubbingowy, dyrektor teatrów, prezenter telewizyjny. W 1969 ukończył krakowską PWST. Występował na deskach teatrów Dramatycznego w Szczecinie (1969–1970), Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu (1970–1973), Ateneum w Warszawie (1976–1982 i 1985–1997) i Studio w Warszawie (1982–1985). Dyrektor naczelny i artystyczny teatrów: im. Adama Mickiewicza w Częstochowie (od lata 1994 do 1997) i Teatru Polskiego w Bielsku-Białej (1997–1999). Jako aktor jest wieloletnim współpracownikiem Teatru Polskiego Radia. W latach 80. był lektorem starych kreskówek o Kubusiu Puchatku. W roku 2000 podłożył głos do znanej gry cRPG Baldur’s Gate II: Cienie Amn. Wcielił się tam w bohatera Yoshimo. W latach 2002–2003 prowadził na antenie Telewizji Polsat pierwszą edycję teleturnieju Rosyjska ruletka. Wybrana filmografia: 1976–1977: Polskie drogi jako Johan Heimann, 1986: Na kłopoty... Bednarski jako komisarz Forst, następca Hagemanna, 1997: Boża podszewka jako ksiądz, 2012: Sęp jako Piotr Mroczkowski „Nocka”, 2016: Sługi boże jako ksiądz Witecki, 2018: Kler jako Kuraś, 2019: Archiwista jako Henryk Mikos. [źródło: wikipedia]




Do następnej notki !!!






Wysłane: list, koperta zwrotna ze znaczkiem, 3 zdjęcia
Otrzymane: 3 zdjęcia
Czas oczekiwania: 27.05.2019 - 21.01.2020



środa, 22 stycznia 2020

475. Kuba Sienkiewicz

Witam,
Dziś na blogu autograf polskiego muzyka Kuby Sienkiewicza.



Kuba Sienkiewicz, właściwie Jakub Sienkiewicz (ur. 24 listopada 1961 w Warszawie) – polski muzyk rockowy, wokalista i gitarzysta, autor tekstów, lider zespołu Elektryczne Gitary, z wykształcenia lekarz neurolog, posiadający stopień doktora nauk medycznych. W latach 80. był działaczem Niezależnego Zrzeszenia Studentów. Przewodniczący Rady Polskiej Fundacji Muzycznej. Od 1990 roku Sienkiewicz związany jest z zespołem Elektryczne Gitary, z którymi nagrywa płyty i koncertuje. Jak przyznaje, do muzykowania na szerszą skalę skłoniły go problemy finansowe. Myśl o założeniu zespołu zrodziła się u Rafała Kwaśniewskiego, około 1989 roku, kiedy grał jeszcze w zespole Kult. Ten, wraz z Piotrkiem Łojkiem, przekonał Sienkiewicza do założenia kapeli. Pomysł zrealizowano rok później, zespół funkcjonuje do dziś, wyprodukował kilkadziesiąt przebojów, sprzedał ponad milion płyt. Kuba Sienkiewicz występuje czasem pod własnym nazwiskiem. Solowo występował akustycznie m.in. wraz z Jackiem Wąsowskim i Zbigniewem Łapińskim. Nagrał też pięć solowych płyt studyjnych. Czasem układa też muzykę i piosenki do polskich filmów i produkcji telewizyjnych. Grał następnie epizodyczne role lekarzy w komediach Chłopaki nie płaczą i Poranek kojota. W 2013 roku został odznaczony Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. 
[źródło: wikipedia]




Do następnej notki !!!







niedziela, 19 stycznia 2020

474. Ariarne Titmus

Witam,
Dziś na blogu autograf australijskiej pływaczki Ariarne Titmus.



Ariarne Titmus (ur. 7 września 2000 w Launceston) – australijska pływaczka specjalizująca się w stylu dowolnym, mistrzyni świata na basenie 50-metrowym i dwukrotna mistrzyni świata na krótkim basenie, rekordzistka świata. W 2017 roku na mistrzostwach świata w Budapeszcie wraz z Madison Wilson, Emmą McKeon i Kotuku Ngawati zdobyła brązowy medal w sztafecie 4 × 200 m stylem dowolnym. W konkurencji 400 m stylem dowolnym była czwarta z czasem 4:04,26 min. Na dystansie dwukrotnie dłuższym uzyskała wynik 8:37,10 i zajęła 14. miejsce. Na 200 m stylem dowolnym uplasowała się na 17. pozycji (1:58,79). Rok później, podczas mistrzostw świata na krótkim basenie w Hangzhou najpierw zwyciężyła w konkurencji 200 m stylem dowolnym, ustanawiając nowy rekord Australii i Oceanii (1:51,38), a trzy dni później zdobyła złoty medal na dystansie dwukrotnie dłuższym, czasem 3:53,92 min poprawiając rekord świata. W 2019 roku na mistrzostwach świata w Gwangju zwyciężyła na dystansie 400 m stylem dowolnym, pokonując trzykrotną mistrzynię świata w tej konkurencji, Amerykankę Katie Ledecky. W finale Titmus czasem 3:58,76 ustanowiła także nowy rekord Australii i Oceanii. [źródło: wikipedia]



Do następnej notki !!!






środa, 15 stycznia 2020

473. Marta Lipińska

Witam,
Dziś na blogu autograf polskiej aktorki Marty Lipińskiej.



Marta Lipińska (ur. 14 maja 1940 w Borysławiu) – polska aktorka teatralna, radiowa, filmowa i telewizyjna. W 1962 została absolwentką Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. W trakcie studiów była asystentką Jerzego Kreczmara. Zaraz po studiach otrzymała angaż w Teatrze Współczesnym w Warszawie, gdzie już za debiutancką rolę Iriny w spektaklu Trzy siostry Czechowa w reżyserii Erwina Axera, została wyróżniona nagrodą dla młodych aktorów na Festiwalu w Katowicach. Występowała także w warszawskim Teatrze Scena Prezentacje (1991–1993). Jeszcze jako studentka szkoły teatralnej debiutowała w filmie rolą nieszczęśliwej ofiary pseudolekarza i hochsztaplerki udającej medium u Stanisława Różewicza w Głosie z tamtego świata (1962). Potem raz jeszcze pojawiła się u Różewicza w filmie Piekło i niebo (1966). Dwukrotnie wystąpiła w filmach Tadeusza Konwickiego: Salto (1965) w roli intrygującej Heleny i Dolina Issy (1982) jako Tekla Dilbinowa z Surkontów. Szerokiej widowni stała się znana z ról w filmach i serialach będących adaptacjami dzieł literackich. Wystąpiła między innymi jako pani Helena Stawska w serialu Lalka (1977) oraz jako znerwicowana, ale pełna wyższych aspiracji żona właściciela majątku ziemskiego w serialu i filmie kinowym Nad Niemnem (1986). W sitcomie Miodowe lata (1998–2003) zagrała złośliwą teściową Zofię, matkę Aliny. W filmach na podstawie scenariusza Katarzyny Grocholi – Nigdy w życiu! (2004) i Ja wam pokażę! (2005) – Marta Lipińska i Krzysztof Kowalewski wystąpili jako rodzice Judyty. W programie III Polskiego Radia występowała jako naiwna pani Eliza, beznadziejnie zakochana w panu Sułku (Krzysztof Kowalewski), w cyklu słuchowisk Jacka Janczarskiego Kocham pana, panie Sułku (1973–2002). Pierwszym mężem aktorki był operator filmowy Krzysztof Winiewicz. Jej drugim mężem, od 1968 roku, jest aktor i reżyser teatralny Maciej Englert. Mają córkę Annę, kostiumografa, absolwentkę Akademii Sztuk Pięknych oraz syna Michała, który został operatorem filmowym. [źródło: wikipedia]



Do następnej notki !!!





















Wysłane: list, koperta zwrotna ze znaczkiem, 2 zdjęcia
Otrzymane: 2 zdjęcia
Czas oczekiwania: 19.10.2015 - 27.10.2015


niedziela, 12 stycznia 2020

472. Patryk Kuchczyński

Witam,
Dziś na blogu autograf polskiego piłkarza ręcznego Patryka Kuchczyńskiego.



Patryk Kuchczyński (ur. 17 marca 1983 w Gdyni) – polski piłkarz ręczny, prawoskrzydłowy, od 2018 zawodnik Orląt Zwoleń. Reprezentant Polski, srebrny medalista mistrzostw świata w Niemczech (2007), brązowy medalista mistrzostw świata w Chorwacji (2009). W sezonie 2000/2001, w którym zadebiutował w najwyższej polskiej klasie rozgrywkowej, zdobył z gdańskim klubem mistrzostwo Polski. W latach 2003–2012 był zawodnikiem Vive Kielce, z którym trzykrotnie zdobył mistrzostwo Polski i sześć razy Puchar Polski. W barwach kieleckiego klubu występował również w Lidze Mistrzów, w której zdobył 58 bramek (2003/2004 i 2009–2012). W latach 2012–2015 grał w Górniku Zabrze. W 2015 przeszedł do Azotów-Puławy, w których grał przez następne trzy lata. W 2018 został zawodnikiem drugoligowych Orląt Zwoleń. W 2002 zdobył młodzieżowe mistrzostwo Europy – w turnieju, który odbył się w Polsce, rozegrał pięć meczów i rzucił 20 bramek. W latach 2002–2014 rozegrał w reprezentacji Polski 201 meczów, w których rzucił 435 bramek. Uczestniczył w trzech turniejach mistrzostw świata (2007, 2009, 2011) i pięciu mistrzostw Europy (2006, 2008, 2010, 2012, 2014). Po raz ostatni w kadrze narodowej wystąpił 29 grudnia 2014 w towarzyskim spotkaniu z Czechami (29:22), w którym rzucił sześć goli. Podczas mistrzostw świata w Niemczech (2007), w których rozegrał siedem meczów i rzucił 14 bramek, zdobył z reprezentacją srebrny medal. W mistrzostwach świata w Chorwacji (2009), w których wywalczył z kadrą brązowy medal, wystąpił w 10 spotkaniach i zdobył 24 gole. [źródło: wikipedia]



Do następnej notki !!!





środa, 8 stycznia 2020

471. Władysław Żmuda

Witam,
Dziś na blogu autograf polskiego piłkarza Władysława Żmudy.


Władysław Żmuda (ur. 6 czerwca 1954 w Lublinie) – polski piłkarz, grający na pozycji obrońcy, reprezentant kraju, trener. Reprezentował barwy Motoru Lublin, Gwardii Warszawa, Śląska Wrocław, Widzewa Łódź, Hellas Werona, Cosmosu Nowy Jork oraz US Cremonese. Trzykrotny mistrz Polski (raz ze Śląskiem Wrocław, dwa razy z Widzewem Łódź). Członek Klubu Wybitnego Reprezentanta. Z reprezentacją Polski czterokrotnie uczestniczył na mistrzostwach świata (1974 – 3. miejsce, 1978, 1982 – 3. miejsce, 1986), na których rozegrał 21 meczów, co jest rekordem w historii występów reprezentacji Polski na mistrzostwach świata oraz na igrzyskach olimpijskich 1976 w Montrealu – srebrny medal. Jako trener najczęściej pracował z juniorskimi reprezentacjami Polski, a także był asystentem w seniorskiej reprezentacji Polski za kadencji Jerzego Engela i Pawła Janasa. [źródło: wikipedia]



Do następnej notki !!!




niedziela, 5 stycznia 2020

470. Bartosz Zmarzlik

Witam,
Dziś na blogu autograf polskiego żużlowca, indywidualnego mistrza świata oraz Sportowca Roku 2019 Bartosza Zmarzlika.



Bartosz Zmarzlik (ur. 12 kwietnia 1995 w Szczecinie) – polski żużlowiec. Reprezentant Polski. Wychowanek Stali Gorzów Wielkopolski. W sezonie 2019 został indywidualnym mistrzem świata. Tym samym został trzecim Polakiem – po Jerzym Szczakielu (1973) i Tomaszu Gollobie (2010), który wywalczył ten tytuł. Pozostałe tytuły Zmarzlika to: indywidualny mistrz świata juniorów (2015), indywidualny mistrz Europy juniorów (2012), 2-krotny drużynowy mistrz świata (2016, 2017), 4-krotny drużynowy mistrz świata juniorów (2012, 2014, 2015, 2016) oraz 2-krotny drużynowy mistrz Europy juniorów (2013, 2014). [źródło: wikipedia]



Autograf zdobyty osobiście.



Do następnej notki !!!




środa, 1 stycznia 2020

469. Anna Polony

Witam,
Dziś na blogu autograf polskiej aktorki Anny Polony.




Anna Polony (ur. 21 stycznia 1939 w Krakowie) – polska aktorka teatralna i filmowa, wieloletnia aktorka Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie i pedagog Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie, w latach 1999–2005 jej prorektor; reżyser teatralna, laureatka Orła za drugoplanową rolę kobiecą w filmie Rewers. Zadebiutowała 12 lipca 1959 rolą Małej Polikseny na deskach Starego Teatru w inscenizacji Wojny trojańskiej nie będzie J. Giraudoux w reżyserii Jerzego Kaliszewskiego. W latach 1960−1964 była aktorką Teatru im. Juliusza Słowackiego, następnie od 1964 do 2002 pracowała w Narodowym Starym Teatrem im. Heleny Modrzejewskiej. Występowała w spektaklach Konrada Swinarskiego, Jerzego Grzegorzewskiego, Jerzego Jarockiego, Andrzeja Wajdy, Macieja Prusa, Krzysztofa Babickiego i Agnieszki Glińskiej. Najważniejsza w jej karierze była współpraca z Konradem Swinarskim. Polony wystąpiła w jego dwunastu realizacjach i asystowała przy legendarnej inscenizacji Dziadów Mickiewicza (1973). Jest laureatką licznych nagród w dziedzinie teatru, między innymi Nagrody im. Aleksandra Zelwerowicza – przyznawanej przez redakcję miesięcznika „Teatr” – za sezon 1986/1987, za rolę Maman Liedermeyer w spektaklu „Wiosna Narodów w Cichym Zakątku” Adolfa Nowaczyńskiego w Starym Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie, Złotej Maski (2002) za rolę Pani Orgonowej w „Damach i huzarach” Aleksandra Fredry, Polskiej Nagrody Filmowej „Orzeł” za rolę w filmie „Rewers” (2009) oraz Nagrody Gustaw przyznanej przez Związek Artystów Scen Polskich (2015).[źródło: wikipedia]




Do następnej notki !!!